ცხოვრება ??? რა არის ცხოვრება??? ცხოვრება ტანჯვა და წამებაა... ბედნიერება კარზე მოგიკაკუნებს , შენ ცდილობ კარის გაღებას, წვალობ... უცბად გააღებ და იქ აღარ დაგხვდება. კარებთან ჩაიკუზები და იტირებ იტირებ იმიტომ რომ დაგტოვა ... შენ კი იმედი გქონდა რომ ბედნიერი იქნებოდი!!!... ღამ-ღამობით დაწოლა იმიტო გიხარია რომ სანამ დაიძინებ იოცნებებ, იოცნებებ უსაშველოდ იმაზე რაც გაკლია და რაც გინდა რო გქონდეს...Share
|
|
რომ დადგებოდა ჟამი ჩვენი კვლავ შეხვედრისა რომ შენში ისევ გამაოცებს ჩემი დანახვა რომ სამუდამოდ დაიხსომებ იმ წამის ხმაურს რომ ჩემთვის ისევ გაიმეტებ წუთს საათიანს რომ თვალი მაშინ მოტყებით არ ატირდება რომ შენი მზერა სიყვარულის იქნება შვილი რომ ჩემი სუნთქვა შენთვის იფრენს იმ ხიდის მიღმა რომ შენი ხმა მივიწყებულ დღეებში მქრალი რომ საუკუნის წინაშე მქონდა ყურებში მთვრალი რომ ჩემთვის იტყვი რაღაც სიტყვას, თუნდაც უაზროს რომ შენ არ მოგთხოვ სიტყვას მხოლოდ ძლიერ აზრიანს რომ ორი წუთი ათასწლეულს დაემსგავსება რომ მოგინდება ჩემი ნახვა კვლავაც ძალიან რომ ჩამაფიქრებს ეს სურვილი და ამატირებს რომ ამ ცრემლებით გაიზრდება დღე უსაშველოდ რომ დამირეკავ მაშინ, როცა აღარ იტირებ რომ კითხვა ახლა უადგილო იქნება ალბათShare
|
|
იქნებ შემიყვარო ?! -არა! თითოეული შეხვედრა ამ სიტყვებით მთავრდებოდა. ალბათ ძალიან სასტიკი ვიყავი,მაგრამ სხვანაირად არ შემეძლო,არ შემეძლო ისე მოვქცეულიყავი თითქოს მიყვარდა,სჯობდა თავიდანვე სცოდნოდა რომ,არ შემეზლო და არც მინდოდა მისი სიყვარული,ის კი ელოდა ელოდა ჩემს სიყვარულს სიყვარულს რომელიც იცოდა რომ არასოდეს მივიდოდა მასთან,იცოდა მაგრამ მაინც ელოდა. ის ყოველთვის მიმეორებდა რომ სიცოცხლის ბოლომდე ვეყვარებოდი.ასეც მოხვდა მას სიცოცხლის ბოლომდე ვუყვარდი,სიცოცხლის რომელიც დიდხანს არ გაგრძელებულა.ამას არასოდეს ვაპატიებ საკუთარ თავს ,მინდა ისე ვიცხოვრო რომ ცოდვა აღარასოდეს ჩავიდინო,მაგრამ ნუთუ შეიძლება რომ ადამიანმა ამზე მეტი ცოდვა ჩაიდინოს რაც მე ჩავიდინე?!ახლა ვხვდები რომ სჯობდა მონასტერს შევლეოდი და სიყვარული მეღიარებინა,მაგრამ გვიანია... ის ადამიანი აღარ არის ვისთვისაც ამ მსხვერპლს გავიღებდი,მან იმ დღეს მიმატოვა როცა მღვდლად მაკურთხეს,მან მონასტერში მომაკითხა,უნდოდა კიდევ ერთხელ ეთქვა როგორ ვუყვარდი. კიდევ ერთხელ მკითხა -იქნებ შემიყვარო?!მაგრამ მე არ ვაღიარე რომ მიყვარდა... ალბათ ჩემი სიყვარული იმდენად ძლიერი არ იყო რომ მონასტერი მიმეტოვებინა,მან მითხრა რომ ამ შეკითხვას უკანასკნელად მისვამდა,უნდოდა ბოლო მოეღო იმ ტანჯვისთვის რასაც "მღვდლის სიყვარული"ერქვა. თუკი ჩემი პასუხი უარყოფითი იქნებოდა,მაშინ ის შემპირდა რომ რაღაც ისეთს გააკეთებდა,რასაც მე მთელი ცხოვრება ვინანაებდი.მაშინ ვერც კი ვხვდებოდი რა შეიძლებოდა იმ პატარა სიკეთით სავსე გულს გაეკეტებინა,ისეთი რასაც მერე მე ვინანებდი. -იქნებ შემიყვარო? -არა! ვუპასუხე მე. ის ნელა წამოდგა,თვალებში შემომხედა,მითხრა რომ არჩევანი გამეკეთებინა იმაზე თუ როგორ მერჩივნა,მეყურებინა მისი სიკვდილისთვის თუ ლაჩრულად დავმალულიყავაი. ...შემეშინდა ...შემეშინდა რადგან არ ვიცოდი ის ამის გამკეთებელი მართლა იყო თუ არა,მართლა შეეძლო თავი გაეწირა კაცისთვის რომელსაც არ შეეძლო და არც უნდოდა მისი სიყვარული. ...მაგარამ სეძლო...ჩაამეხუტა ...მერე კი ჩქარი ნაბიჯებიტ ქუჩისკენ წავიდა ,უკან გავყევი,გული თითქოს მეუბნებოდა რომ მას უკანასკნელად ვხედავდი,მაგარამ არ მჯეროდა,საკუთარ თავს ვარწმუნებდი იმაში რომ ის არ დამტოვებდა... ქუჩაში მანქანები მოძრაობდნენ ყველა ჩემსკენ იყურებოდა ,მე კი მღვდლის სამოსში გამოწყობილი მივდიოდი და სხვებს ვერც კი ვამჩნევდი მხოლოდ მას ვხედავდი,თვალები მხოლოდ მისთვის მქონდა ღია როცა შუა ქუჩაში მანქანების მოძრაობას მიუახლოვდა,შემობრუნდა,ნაზ ხელის გულზე ტუჩები შეახო და კოცნა ჩემთან გამოგზავნა. თვალებში მიყურებდა ,თითქოს რაღაცის თქმა უნდოდა ,მერე ჩუმად რაღაც ჩაიჩურჩულა, ალბათ კიდევ ერთხელ მითხრა სიტყვები რომელიც არაერთხელ უთქვამს:"მიყვარხარ"!Share
|
|
...ერთხელ წვიმდა, წვიმდა გადაუღებლივ,თითქოს არავის უნდოდა გაჰკვირვებოდა მაგრამ კარგად თუ დაუკვირდებოდით შევამჩნევდით, რომ ცა ტიროდა,თითქოს რაღაცას დასტიროდა დედამიწა. ქუჩაში არავინ იყო,თითქოს ყველა თანაუგრძნობდა და ცდილობდა გარეთ ყოფნით არ შეეწუხებინათ. წვიმის წვეთები ცის ცრემლები იყო ,რომლებიც ულევად მოდიოდა,ზოგი მაშინვე მიწაზე ეცემოდა, ზოგი ხის ტოტზე და ასე დაუსრულებლივ...... გოგონას ცრემლები ულევი იყო როგორც ცის, აი ვის თანაუგრძნობდა ის. მისი ცრემლები ფანჯრის მინაზე ეცემოდა და მალევე ქრებოდა.გოგონას ნია ერქვა ის მხოლოდ 15 წლის იყო. ალბათ გაგიკვირდებოდათ რა ჰქონდა სატირალი ასე პატარას, მაგრამ მასაც მიაყენეს ტკივილი და ეს თვით განგება იყო, თვით ბუნება. ის ყველასაგან გამოირჩეოდა სილამაზით.დიდი უძირო ზღვასავით ფართო თვალები, აი რა იყო მისი ყველაზე დიდი სილამაზე. ის ანგელოზს ჰგავდა ღვთისგან მოვლინებულს ამ ქვეყანაზე და ეს ანგელოზი მხოლოდ ერთ ადამიანს ეკუთვნოდა ეს იყო გიო. ის იყო ნიას ყველაზე დიდი სიხარული და ყველაზე დიდი ტკივილი. გიო ახლა აღარ იყო ამ ქვეყანაზე. ის ღმერთმა წაიყვანა თავისთან და იქიდან ალბათ გიოც ტიროდა. რადგან ხედავდა ნიას ცრემლებს. რატომ წაართვა ღმერთმა მისი თავი?! მათი სიყვარული ხო მ ცოტა ხნის წინ დაიწყო...Share
|
|
თბილისის ერთ-ერთ უბანში ცხოვრობდა ერთი მეოცნებე გოგონა - ნია, რომელიც სამყაროს ჯერ კიდევ ვარდისფერ ფერებში ხედავდა. ნია საოცრად კეთილი, ნაზი და ჰუმანური ადამიანი იყო, რის გამოც იგი ყველას უყვარდა და არც თაყვანისმცემლები აკლდა მის ნატიფ სულსა და სხეულს, მაგრამ ნიასთვის რეზოს გარდა ამქვეყნად არავინ არსებობდა. რეზო სკოლას ამთავრებდა. იგი ძალიან სიმპათიური ბიჭი იყო, მაგრამ ამაყი. ნიას არ იცნობდა, მაგრამ ხვდებოდა, რომ მას სკოლაში ყველაზე პოპულარული ბიჭი მოსწონდა. ერთხელ, აპრილის პირველ დილას რეზომ ნიას გაკვეთილზე მიაკითხა. კლასიდან გამოსული გოგონა დაბნეული იყო, თუმცა ცდილობდა გრძნობა დაემალა. ნია და რეზო გრძელ დერეფანს გაუყვნენ და სკოლის ხიდზე გადავიდნენ. ნიას გული გამალებით უცემდა და არ იცოდა როგორ დაარღვევდა უხერხულ სიჩუმეს. ამ დროს ხელზე ხელის შეხება იგრძნო, გამოერკვა, რეზოსკენ მიბრუნდა, ძალა მოიკრიბა და... - რა, რა მოხდა რეზო? - ნია იცი?!...თქვა მან და ქურთუკიდან ლურჯი იების თაიგული ამოიღო თეთრი დაკეცილი ბარათით. - დიდი ხანია მინდოდა მეთქვა , რომ... ნია გამოერკვა, სასწრაფოდ ტუჩზე თითი მიაფარა და თვალებში ჩახედა, თვალებში, რომლებშიც სიამაყე ბატონობდა. ოცნებაახდენილმა გოგონამ კი იქ სითბო და სიყვარული დაინახა. სიყვარულით გაბრუებული მიეყრდნო შეყვარებულის მკერდს და ჩაიჩურჩულა: - მეც რეზო, მეც დიდი ხანია მიყვარხარ! რეზო შეკრთა ამ სიტყვებზე და საათს დახედა. - მაპატიე, მეჩქარება, წამოიძახა და სწრაფი ნაბიჯით გასცილდა იქაურობას. ნიას მისი სიტყვები აღარ გაუგონია, სიყვარულით გაბრუებული ჩურჩულებდა გულში " გმადლობთ თქვენ უფალო" . რამდენიმე წუთს კიდევ იდგა ასე და უეცრად ზარის ხმამ გამოარკვია, მიხვდა, რომ ეს ყველაფერი სინამდვილეში ხდებოდა, რომ გული უჩქარდებოდა და მოცელილივით დაეცა... როდესაც გონს მოვიდა ექიმის კაბინეტში იწვა და თავს უამრავი მასწავლებელი და მოსწავლე ეხვია. ავადმყოფმა სწრაფად გაიხსენა რამდენიმე წუთის წინ მომხდარი ამბავი, გაიღიმა, წამოიწია და ნაცნობებში სასურველ ადამიანს დაუწყო ძებნა. რომელიღაც კუთხეში რეზოს ლანდს მოჰკრა თვალი, თავი ძალიან ბედნიერად იგრძნო და ჩაიჩურჩულა: " გმადლობთ ღმერთო, მე ძალიან ბედნიერი ვარ" . მალე წამოდგა და მიუხედავად ექიმის დაჟინებული თხოვნისა ვინმე გაჰყოლოდა სახლში მაინც მარტო წავიდა. ასეთი მხიარული ნია დიდი ხანია მშობლებს არ ენახათ. ყველაფერს ხალისით აკეთებდა, პატარა გოგოსავით ერთი ოთახიდან მეორეში დარბოდა და ღიღჲნებდა. მხოლოდ ერთი უცნაურობა შეამჩნია დედამ, თითქმის ორი საათი გავიდა სკოლიდან დაბრუნებიდან და ჯერ არცერთი საგანი არ ჰქონდა ნასწავლი. ცოტა ხანში ნიას მშობლები წავიდნენ და ნია მარტო დარჩა სახლში. ნია ფიქრობდა თავის თავზე, რეზოზე, მომავალზე, რომელიც ჯერ ვერც კი წარმოედგინა როგორი იქნებოდა. ფიქრებიდან ტელეფონის ზარმა გამოარკვია, სასწრაფოდ აიღო და როცა რეზოს ხმა გაიგო დაიბნა, ხმა ვერ ამოიღო, არც რეზოს უთქვამს რამე, მაგრამ პირველი მაინც ბიჭმა იმარჯვა და ნიას გასაოცრად ლაპარაკი ბოდიშით დაიწყო. - ნია ბოდიში უნდა მოგიხადო, გესმის? ბოდიში. ხომ მაპატიებ? მითხარი რომ მაპატიე! - რას ამბობ რეზო,საპატიებელი არაფერი გაქვს, მე უბრალოდ ეს მეტისმეტი სიხარულით მომივიდა, მე აგაღელვე, მაპატიე კარგი? - რეზო დაიბნა, მაშ ნიამ ჯერ არაფერი იცის? ე.ი ჯერ არ უნახავს იებში ჩადებული თეთრი ბარათი. - ნია! - გისმენ რეზო! - ნია იები შენ გაქვს? - იები? წამოიძახა გოგონამ. მის გონებაში მხოლოდ ეხლა ამოტივტივდა ლურჯი იები თეთრი ბარათით, შერცხვა რეზოსი, რომ ასე დაიცვა მისი პირველი საჩუქარი. " ლურჯი იები" ?! მაპატიე მეჩქარება, მე ვიცი სადაც იქნება იები, ვიცი!. წამოიძახა უცებ, სასწრაფოდ ჩაიცვა ქურთუკი, კარი გაიხურა და კიბეზე ფეხისდაუდგმელად ჩარიბინა სამი სართული და რამდენიმე წუთში თავის საკლასო ოთახში იყო, სადაც დარჩენილი ლურჯი იები ელოდა. ნიას პატარა გული ამოვარდნაზე ჰქონდა, ვეღარ სუნთქავდა. ბოლოს მაგიდაზე ობლად მიგდებულ იებს მოჰკრა თვალი და მოწყვეტით დაეშვა სკამზე, თავი ჩაღუნა და მისი თვალებიდან სიხარულის ცრემლები წამოვიდა. როდესაც ცოტა მოღონიერდა წამოდგა, იები აიღო და ნელი ნაბიჯით დატოვა სკოლის კედლები. ქუჩაში გამოსულმა ბარათის გახსნა არ მოინდომა, ნიას უნდოდა წაკითხვა, მაგრამ რაღაც ძალა აკავებდა. ბოლოს დასძლია ეს ძალა და ბარათი წაიკითხა: " დგეს პირველი აპრილია, მოტყუება ადვილია" . ნია მაპატიე, მე შენ არასოდეს მყვარხებიხარ, მხოლოდ ვიხუმრე, დღეს ხომ პირველი აპრილია, იმედია გამიგებ.Share
|
|
* * * მე მონატრების სადღეგრძელო მინდა დავლიო, დამეთანხმება ვინც მონატრების იცის ფასი, ვინც შეხვედრია მონატრების ცრემლით ალიონს და ამ ცრემლებით ავსებული შეუსვამს თასი. მე მონატრების სადღეგრძელო მინდა დავლიო და მათიც, ვითაც მონატრებით ქვეყნად უვლიათ, ჩემი ცხოვრება სიყვარულში მინდა გავლიო, რამეთუ თავად მონატრებაც სიყვარულია.. * * * დაბადებიდან რომ ვერ გხედავდი ამაზე მწყდება ძალიან გული. სიკვდილის მერე რომ ვეღარ გნახავ ამაზე უფრო დამწყდება გული. * * * მე ღმერთს ვთხოვე ყვავილი და ბაღი გამომიგზავნა, მე ღმერთს ვთხოვე წყალი და ოკეანე გამომიგზავნა, მე ღმერთს ვთხოვე სიყვარული და შენი თავი გამომიგზავნა.. * * * იმედდაკარგული არ მინდა გელოდო აღარ გამომივლი ვიცი. სევდამორეული ვითვლი ამ დღეებს, რა ვქნა? გული მაინც გიცდის. ფანჯრიდან გავყურებ ცარიელ ქუჩებს და კვლავ შენი ფეხის ხმა ისმის, ვიცი შენ არა ხარ, ვიცი მეჩვენება ვიცი და მაინც გიცდი. ვგრძნობ, რომ არ ჩაივლის ასე ყველაფერი, მარტო არ დამტოვებ ვიცი. ვიცი გვიან მოხვალ, მაგრამ მაინც მოხვალ ვიცი და ამიტომ გიცდი.. Share
|
|
სამი წელი გავიდა მას შემდეგ, რაც სოფო ახალ სკოლაში გადავიდა. უამრავი რამ მოხდა ამ სამ წელიწადში, ბევრიც კარგი და ბევრიც ცუდი. ახალი მეგობრები, ახალი თაყვანისმცემლები და ბევრი სხვა, რაც ახალ სკოლას უკავშირდება. ახლა სოფო 15 წლისაა, საშუალო სიმაღლის, მუქი ფერის თმებითა და მწვანე თვალებით. ცოტა არაორდინარული გოგოა, ცდილობს ერთფეროვანი არ იყოს და სხვებისგან ცოტათი მაინც გამოირჩეოდეს, რომ ამით ყურადღება მიიქციოს. სამი წლის წინ, როცა სკოლა შეიცვალა, ამქვეყნად უბედნიერესი ადამიანი იყო. თვლიდა, რომ ეს ნაბიჯი მის ცხოვრებას შეცვლიდა. მართლაც ასე მოხდა, ძველადაც არ გამოირჩეოდა სიმორცხვითა და დამჯერობით, მაგრამ ახალ სკოლაში მის ასეთ ხასიათს სრული გასაქანი მიეცა და მისი, ერთი შეხედვით, ერთფეროვანი ცხოვრება საინტერესოთი შეიცვალა. სკოლაში როცა გადავიდა, ერთ უფროსკლასელ ბიჭს დაუახლოვდა, რომელიც მისი უბნელი იყო, მაგრამ ადრე რატომღაც ყურადღებას არ აქცევდა. გადიოდა დრო. სოფოს ხან ვიღაც უყვარდებოდა, ხან ეზიზღებოდა. ცხოვრება ჩვეულებრივ რიტმში ჩადგა და დრომ თავისებურად დაიწყო გაფრენა, სანამ ერთ დღეს ჩვენმა გმირმა საშინელი ამბავი არ შეიტყო. ზაფხული იყო. სოფო ოჯახით დასასვენებლად აპირებდა წასვლას, როცა შემზარავი რამ აუწყეს. მისი მამა ერთ-ერთი მსხვილი კომპანიის თანამშრომელი იყო და მივლინებით საზღვარგარეთ წასულიყო. ტელეფონის ზარმა სოფოს აუწყა, რომ მოულოდნელად მამა გარდაცვლილიყო, გარდაცვალების მიზეზები კი დგინდებოდა. ეს უმძიმესი ტრამვა იყო მისთვის. მამას ჩამოსვენებას და დაკრძალვას დაახლოებით სამი კვირა დასჭირდა. ეს დღეები თითქოს საუკუნედ გადაიქცა მისთვის. ამ პერიოდში არავის დანახვა არ სურდა. ოთახში მარტო ჩაკეტილიყო, მამის სურათი ჩაეხუტებინა და ცხარე ცრემლით ტიროდა, არც რამეს ჭამდა და სვამდა. ღამესაც ტირილში ათევდა. გარშემო უკვე აღარაფერი აინტერესებდა. ერთადერთი ადამიანი, ვინც მძიმე წუთებში გვერდით ედგა და მის ტკივილს იზიარებდა, ბექა იყო. ერთი წუთით არ დაუტოვებია სოფო მარტო. ამ სიტუაციამ კი მათი მეგობრობა უფრო გაამყარა. გავიდა დრო, მძიმე წუთებმა გაიარა, ცხოვრებამ ჩვეული დინებით იწყო სვლა, სოფოც აგრძელებდა ცხოვრებას დიდ ტკივილთან ერთად, რომელსაც საყვარელი ადამიანის დაკარგვა ერქვა. ზამთრის ერთი ჩვეულებრივი დღე იყო. ცა მოქუფრულიყო, თითქოს საწვიმრად ემზადებაო. თბილისურად ციოდა. ირგვლივ ხეებზე ზამთრის ქარებს გადარჩენილი ერთი-ორი გამხმარი ფოთოლი ფარფატებდა. სოფო და ბექა სკოლიდან სახლში წასვლას აპირებდნენ. პარასკევი იყო. მეორე დღისათვის სამეცადინო არ ჰქონდათ, თანაც მთელი კვირის დაღლილებს დასვენება სჭირდებოდათ, ჰოდა გადაწყვიტეს სადმე გაევლოთ. ბექა უფროსი ძმასავით ზრუნავდა სოფოზე და წუთით მარტო არ ტოვებდა. ყველანაირად ცდილობდა მის გამხიარულებას, ხასიათის გამოკეთებას. სკოლასთან ახლოს მდებარე პარკში გაიარეს. სკვერში მშობლები პატარებს ასეირნებდნენ. ბავშვები ჟრიამულით დარბოდნენ იქით-აქეთ, ხან მტრედებს გაეკიდებოდნენ, ხანაც-ერთმანეთს. სოფოს ბავშვობა გაახსენდა, როცა ჯერ კიდევ სულ პატარა იყო და მამა ასეირნებდა ამ პარკში. კარგად ახსოვდა, რომ დაიღლებოდა, მამიკო კისერზე შემოისვამდა ხოლმე და ისე დაყავდა. მადლობის ნიშნად კი სოფიკო აკოცებდა. სოფოს სევდა მოეძალა, წარსულის მოგონებებმა გაიტაცეს მისი ფიქრები. თვალებზე ცრემლი მოადგა. მეგობრის ესეთი განცდები უყურადღებოდ არ დარჩენია ბექას. როდესაც მან სოფოს თვალებზე ცრემლი დაინახა, გოგონას მაგრად ჩაეხუტა. -კაი, ნუ ტირიხარ, დაწყნარდი, ყველაფერი კარგადDიქნება! ბექამ მოახერხა, სოფოს გამოყვანა წარსულიდან და გაამხიარულა კიდეც. სახლისკენ წასვლას აპირებდნენ, როცა ნაცნობები ნახეს, ცოტახანი ილაპარაკეს და შინისაკენ გზას გაუყვნენ. უკვე სახლში მიდიოდნენ, სოფომ შენიშნა, რომ ბექა სახეზე ერთიანად გაწითლებულიყო და ცახცახებდა, თითქოს სუნთქვაც უჭირდა, მოულოდნელად კი წაიქცა. სოფო, ამხელა ტრამვაგამოვლილი, მეორეჯერ საყვარელი ადამინის დაკარგვას ვეღარ გაუძლებდა. საიდანღაც, ძალიან შორიდან, ჩელენტანოს სიმღერა ისმოდა, დერეფანში თეთრხალათიანები ირეოდნენ, ბოლოში კი ფორთოხლისფერქუდიანი გოგონა იჯდა და ტიროდა. ჩვეულებრივად ეცვა, როგორც ნებისმიერ ოცდამეერთე საუკუნის თინეიჯერს სჩვევია, ქურთუკი,ჯინსები და კეტები. იჯდა და ტიროდა. მოულოდნელად იგი სკამიდან წამოხტა და ერთ-ერთი პალატიდან გამოსულ ექიმთან მივარდა. -რა სჭირს ექიმო, მითხარით, მითხარით გთხოვთ არაფერი დამიმალოთ!-ამბობდა სოფო და თან ცრემლებად იღვრებოდა. -დაწყნარდი, საშიში ჯერ არაფერია, შენ ვინ ხარ? -მე, . . . მე ბექას მეგობარი ვარ, სოფო მქვია, რა სჭირს, ძალიან გთხოვთ....Share
|
|
დილით ნინო კარზე კაკუნმა გააღვიძა. კარი რომ გააღო იქ უკვე არავინ იყო. მხოლოდ ზღურბლზე თეთრი ბარათი ეგდო. ნინომ ბარათი გახსნა და ირაკლის ნაწერი იცნო, ტექსტი სწრაფად ერთი ამოსუნთქვით გადაიკითხა. ”ნინო ჩემო სიცოცხლევ, ვიცი რომ გუშინ საღამოს გაჭყენინე და გული ძალიან გათკინე. გთხოვ, მაპატიე! ეს აღარ განმეორდება, მე დღეს საზღვარგარეთ მივემგზავრები. ვიცი გაგიკვირდება მაგრამ ვერ გავბედე თქმა არ მინდოდა გენერვიულა. მე მინდა რომ ბედნიერი იყო და ჩემს გამო აღარასოდეს იტირო. შენი ცრემლები მე ტანჯვას მაყენებენ. გთხოვ, ყველაფერი მაპატიე, ჩემო დედოფალო! მიყვარხარ და მეყვარები, ამოსუნთქვის ბოლო წუთამდე. მშვიდობით!!! P.შ. სტრიქომებს დაგიტოვებ ჩემდა სახსოვრად: ”მე ღმერთს შევავედრე შენი სიყვარულ მეტი ქვეყანაზე მე რა დამრჩენია, და ყველა ხატის წინ რაც კი დანთებულან შენდა შესაწირად ჩემი სანთლებია, ჩემი სანთლებია, ასე მდუმარებით, ასე სასოებით ნელა რომ იწვიან და თუ ეს ვედრება ღმერთმა შეისმინა, დღეს თუ არ გამწირა და თუ შემიწყალა, მე კი რაც ამ ქვეყნად წმინდა სამთლებია, სულ ყველას დავანთებ შენდა გასახარად.” მიყვარხარ სიცოცხლეზე მეტად! ირაკლი!........... 12 თებერვალი 1998წელი. ნინომ წერილი დაკეცა, ცრემლი შეიმშრალა, თავი ხელბში ჩარგო და გაირინდა. - ღმერთო ეს რა ვქენი, ეს რა ჩავიდინე, ჩემი სულელური ეჭვიანობით საყვარელი ადამიანი დავკარგე, ესხლა რა მეშველება, როგორ მოვიქცე ან სად გაემგზავრა და საერთოდ რატომ დამიმალა?! ნინო კიდე დიდხანს იჯდა ასე გარინდული. შემდეგ წამოდგა, ტელეფონი აიღო და ირაკლის მობილურზე სცადა დარეკვა, მაგრამ არავინ უპასუხა; მერე სახლში დარეკა ირაკლის დედასთან; - ალო გისმენთ! - გამარჯობათ ქალბატონო თამარ ნინო ვარ! - ნინო? გაუკვირდა თამარს. - დიახ ნინო ! ნინო ავალიანი ირაკლის ჯგუფელი ჩვენ ერთად ვსწავლობთ, ინსტიტუტში! - ა, ნინო როგორ ხარ, გენაცვალე? - არ ვიცი, ქალბატონო თამარ, არ ვიცი, ხომ ვერ მეტყვით ირაკლი სად არის?................ - დღეს დილას ესპანეთში გაემგზავრა........ - გემგზავრა? თანაც ესპანეთში? - კი რა არ იცოდი? - არა არ ვიცოდი!! შეცბა ნინო....... - როგორ არ გითხრა? - არა! - უკაცრავდ რომელ ქალაქშია? - მადრიდში!.... - ო ღმერთო!....... - რა მოხდა, ნინო, რატომ შეწუხდი ასე, რამე შეგემთხვათ? - არა არაფერი!... დაიბნა ნინო. - ისე დღეს ყველას რაღაც გჭირთ ირაკლიც არ იყო კმაყოფილი იმით რომ მიდიოდა.... - მართლა? უცებ გულუპრყვილოდ იკითხა ნინომ. - კი ასე იყო ასე......... - კარგით მადლობთ, ქალბატრონო, თამარ ნახვამდის!..... - ნახვამდის შვილო ნახვამდის! ნინომ ყურმილი დადო, ოთახიდან გავიდა და პალტო აიღო, ინსტიტუტში აგვიანდებოდა. გზაში კი ეღტი ფიქრი არ ასვენებდა - რა უნდა მადრიდში ან თუ მიდიოდა რატომ არ მითხრა რატომ. გზაში ქეთი დაეწია და მაშინვე შეატყო რომ ტირილისგან თვალები დასიებოდა. - ნინი როგორ ხარ? - რა ვიცი ცუდათ! - რა მოგივიდა ? იტირე? - ჰო ვიტირე ! - რა მოხდა? - ნუ მეკითხები გთხოვ! - კარიგი ჰო! - ქეთი იცოდი ირაკლი რომ მადრიდში უნდა წასულიყო? - კი ვიცოდი! - იცოდი?! გიკვირვა ნინომ. - ჰო რა იყო? - არა არაფერი მე არ ვიცოდი - იცი ლაშაც წავიდა - ლაშაც? - შენ რა არ იცოდი რო მიდიოდნენ? - არა არვიცოდი! - ინსტიტუტმა გაცვლითი პროგრამით გააგზავნა სასწავლებლად მადრიდის უნივერსიტეტში. - რამდენი ხნით? - 2-თუ 3-წლით - ო.ღმერთო! ნინომ ძლივს შეიკავა ცრემლები!!! - რა არ გიხარია? მე ძალიან მიხარია! - არა როგორ არა! ძალით უპასუხა ნინომ. - იცი ნეტა მე ვიყო ნინი მაგათ ადგილზე , როგორ მინდა? ნინოს ხმა არ გაუცია, თავის ფიქრებში იყო ჩაფლული - ნინი! - ბატონო! შეკრთა ნინო - არ მისმენ? - ო,არა მაპატიე! - რა იყო ცუდად ხარ ? იცი რა ფერი გადევს? - ვერ ვარ რაღაც კარგად, მოდი მე წავალ , კარგი თუ მიკითხონ უთხარი რომ ცუდად ვიყავი. - კარგი, გინდა გაგაცილო? - არა იყოს მარტო წავალ. - კარგი, ორშაბათს მოხვალ? - ალბათ მოვალ. - დაგირეკავ ან გამოგივლი. - კარგი, დაგელოდები . ჰო მართლა ბიჭებზე თუ რამე გაიგო შემატყობინე გთხოვ! - აბა რას ვიზამ! ნინო და ქეთი ერთმანეთს დასცილდნენ. სახლში რომ მივიდა ოთახში ჩაიკეტა საღამომდე გარეთ არ გამოსულა. შაბათს საღამოს ქეთი მივიდა და ცოტა გაამხიარულა: ორშაბათს ქეთიმ ნინოს ბიჭების კოორდინატები შეატყობინა. - ნინი იცი რა უნდა გითხრა? - რა იყო? - ლაშამ დარეკა... - მართლა? გაუხარდა ნინოს - მართლა, მართლა. - მისალართი და ტელეფონი არ გითხრა? - კი როგორ არა? - ღმერთო რა კარგია როგორ არიან ირაკლისაც ელაპარაკე - კი ველაპარაკე შენ ის გაგიხარდა , რომ..... - რა რომ... დაიბნა ნინო...... - ის რომ მგონი ერთმანეთი გიყვართ... - რას ამბობ რა სისულელეა, გვიყვარს არა ისა..... - მე მითქვია და აჰა! ნინო იმდენად ბედნიერი იყო ახალი ამბით რომ ქეთისთვის არც კი მოუსმენია . ის კი ქაქანებდა და ქაქანებდა. ნინოს სიხარულისგან მთელი ღამე არ სძინებია. ერთი კვირის შემდეგ ნინომ როგორც იქნა გადაწყვიტა და ესპანეთში წერილი გააგზავნა. მეორე დღეს ქეთი და ნინო ასევ ბიჭებზე საუბრობდნენ და ძალიან ბედნიერები ჩანდნენ.] საღამოს შინ რომ დაბრუნდა ნინოს დედან უთხრა რომ , საშინელი ტრაგედია მოხდა ესპანეთის ქალაქში. ნინომ მაშინვე ქეთის დაურეკა, ქეთი კი უთხრა რომ ეს ქალაქი მადრიდი იყო და ავტო ავარისს შედეგად ხიდიდან ხალიტ სავსე ავტობუსი გადავარდა. - ქეთი ვინმე დაიღუპა? - 7 კაცი დაიღუპა 18 კი მძიმედ დაშავდა. - რა ვქნათ ბიჭების ამბავი როგორ გავიგოთ? - არ ვიცი არა, ვრეკავ და არ პასუხობენ. - ღმერთო ნეტავ ისიც ხომ არ იყვნენ იმ ოხერ ავტობუსში? - არ ვიცი იქნებ არც იყვნენ და ჩვენ სულ ტყუილად ვნერვიულობთ - კარგი და თუ რამე გაიგე დამირეკე რა , გთხოვ! - კარგი აბა რას ვიზავმ არ ინერვიულო. მასშემდეგ ერთი კვირა გავიდა მაგრამ არც ერთს არ დაურეკია არც ქეთისთან და არც ნინოსთან . ნინო კი ვეღაც ირაკლის დედას უკავშირდებოდა. ერთ დღეს ქეთიმ ნინოსთან დარეკა და უთხრა რომ როგორც იქნა ლაშა დაუკავშირდა - მართლა ? - ჰო ეხლა ველაპარაკე - როგორ არიან? - კარგად - ირაკლი? - ირაკლიც კარგად არის. - მართლა, რა ბედნიერება... უცებ მოიმხიარულა ნინომ. მეორე დღეს ნინომ თავისივე გაგზავნილი წერილი უკან მიიღო. ნინომ ამ წერილის დანახვის თანავე რაღაც უსიამოვნოდ გაიღიმა და მაშინვე გულმა ცუდი უგრძნო. ამის შემდეგ მას მეტი წერილი აღარ მიუწერია. დრო გადიოდა ლაშას მეტი კი არავინ რეკავდა. ქეთი კი ნინოს ეუბნებოდა რომ ირაკლი ბარსელონაში იყო გაგზავნილი და თავს კარგად გრძნობდა. ნინო თანდათან ხვდებოდა რომ ქეთი და ლაშა რაღაცას უმალავდნენ. ქეთი კი ერთსადა იმავეს პასუხობდა: - არაფერი არ ხდება შენ აზვიადებ....ირაკლი კარგად არის. - იქნებ ცოლი მოიყვანა? დაუფიქრებლად წამოიძახა ნინომ - გინდაც მოეყვანა მერე შენ რა გაწუხებს>? - არა არაფერი დაიბნა ნინო. - მოიცა მოიცა თქვენ ეტყობა ერთმანეთი გიყვართ, ხომ?! - საიდან მოიტანე?! - თქვენ მე ვერ გამომაპარებთ ვერაფერს ირაკლიც რომ რეკავდა, სულ შენს ამბავს კითხულობდა, ახლა და შენ ეჭვიანობას ვეღარ მალავ. - ო, კარგი რა ქეთი ხელი აიქნია ნინომ თითქოს რაღაცის წაშლას ცდილობდა თავისი ფიქრებიდან. მასობაში კი ზუსტად 6 თვე გავიდა. ნინო კი ირაკლის მეტზე ვარვიზე და ვერაფერზე ფიქრობდა. ერთ მშვენიერ დღესაც ნინოს კურიერმა ამანათი გადასცა. ამ ამანათში , წერილი, ესპანეთის ვიზა, თვითმფრინავის ბილეთი და ოდესღაც ირაკლის მიერ დაპირებული ოქროს პატარა ვარდი იდო. ნინომ წერილი რომ გახსნა სიხარულით ცას ეწია, ირაკლი მადრიდიან უგზავნიდა ამ ამანათს. ნინომ სწრაფად გახსნა წერილი და სიხარულისგან ცრემლები ვეღარ შეიკავა. ” ნინო ჩემო ძვირფასო, ვიცი რომ გგონია დამავიწყდი ან სხვაზე გაგცვალე ვიცი რომ ნაწყენი ხარ, იმის გამო რომ არც გირეკავდი და არც გწერდი. მაგრამ გთოვ მაპატიე და რასაც ეხლა წაიკითხავ, ყველაფერს თვითონ მიხვდები. იმ საშინევ ავტო ავარიაში, მეც მოვყევი , მეც დავშავდი და 4 თვის მანძილზე, მადრიდის ცენტრალურ კლინიკაში ვიწექი. ამის მერე მინდოდა შენთვის ყველაფერი მეთქვა მაშინდელისღვის კიდევ ერთხელ მეთხოვა პატიება, ამეხსნა რატომ დაფიმალე ჩვენი გამგზავრების ამბავი, მაგრამ ვერ გავბედე ვაი თუ არ გეპატიებინა მეშინოდა. მაგრამ 3 დღის წინ ქეთიმ ლაშას დაურეკა და უთხრა რომ ძალიან განიცდიდი ჩემს არ ყოფნას. ჰო კიდევ ერთი იმ კატასტროფის შემდეგ დედაჩემს გულის შეტევა ჰქონდა და 2 თვის წინ ისიც გარდაიცვალა. ყველაზე საშინელება კი ის იყო რომ დედის დაკრძალვასაც ვერ დავესწარი. ლაშის კი მე ვთხოვე რომ შენთვის ჩემი ავდმყოფობის შესახებ არაფერი ეთქვა . ვიცოდი რომ ინერვიულებდი... ეხლა კი ერთ რამეს გთხოვ თუ შეგიძლია ჩემი პატიება, თუ ცოტათი მაინც კიდევ გიყვარვარ, გთხოვ ჩემთან ჩამოდი. მჭირდები მე შენს გარეშე ვერ ვიცოცხლებ, არ შემიძლია უშენობა რა ვქნა?! ლაშამ და ქწთიმ ჩვენს შესახედ ყველაფერი იციან. თუ ჩამოხვალ გთხოვ ეს ყველაფერი რაც მოგწერე კარგად გაითვალისწინო. როცა მნახავ შეიძლება ზურგიც კი მაქციო, P.შ. ბილეთები ვიზა და ის პატრა ვარდი შენ რომ გინდოდა კონვერში დევს. აეროპორტში ლაშა დაგხვდება, გელოდები და თან ძალინ მიყვარხარ! გთხოვ დამიბრუნე დაკარგული სიცოცხლის ხალისი. იცოდე მე შენ უფრო ძლიერ მიყვარხარ! ირაკლი... 26 აგვისტო 1998 წელი. Share
|
|
ახლა სანაპიროს ჩამოვუყევი. . . შენზე ვფიქრობ. . .თურმე ვტირი. . . მე კი ვერც ვამჩნევ. . . თუმცა რა გასაკვირია. . . მე ხომ სულ ვტირი. . . ცრემლები თავისით მოგორავს და იმედი აქვს, რომ შენამდე მოაღწევს. . . როგორ?. . . თუნდაც წვიმის სახით. . . მე გამუდმებით ვფიქრობ. . . სულ ტვინი მეჭყლიტება ნუთი შემიძლია მე ამ უსუსურ არსებას, ასე რამ გავაკეთო, რომ შეგიყვარდე. . .:( მე დავდივარ. . . სულ ფეხით დავდივარ. . . ნეტავ რატომ? ალბათ შენ გეძებ. . . ალბათ ჩემში ის პაწაწინა ნაპერწკალი, რომელიც ძლივსღა ბჟუტავს. . . მაინც არსებობს და გაღვივებას ელოდება. . . მაგრამ ეჭვი მეპარება, ეს ნაპერწკალი თუნდაც პაწაწინა კოცონად გადაიქცეს. . . ბნელა. . . ხალხი აქა-იქ ბოდიალობს. . . ალბათ ისინიც ჩემნაირი გიჟები არიან. . . ყველა ბიჭის დანახვაზე გული ბარტყივით მიხტის. . . ყველა მგონიხარ. . . მგონი გავგიჟდი. . . თუმცა ამას ველოდი კიდეც. . . ერთ ბიჭს მხარზე ხელი დავადე, რომ შემომხედა და ჩემი საშინელი სახე და ცრემლებით სავსე თვალები დაინახა უკანმოუხედავად გაიქცა. . . ალბათ შენც ასე მოიქცეოდი. . . ვის რაში ვჭირდები?. . . მითუმეტეს შენ. . . გამოთაყვანებული სახით. . . ტირილისგან ჩაცვენილი. . . არაფრისმთქმელი და სისხლიანი თვალებით?. . . უჭმელობით ჩამომხმარი, ჩონჩხად ქცეული სხეულით?. . .მე ხომ ერთი არარაობა ვარ. . . რომელიც მოჩვენებასავით დადის და მხოლოდ ერთ რამეზე ფიქრობს. . .Share
|
|
deda ra feria ca? ekas Tavi dedis kalTaSi Caedo da cas Sescqeroda. __cisferi eka __deda Cemi Tma ra feria? __Savi __Savi ra feria? __Savi Savia eka. magas ver agixsni. ekas saxeze sevda moawva, dedas kalTidan Tavi awia da moSorda dedas. eka cdilobda eswavla yvelaferi rac SeeZlo, mara Zneli iyo imitom rom yvelafers axsna ar qonda. __deda waval gavivli cotaxani. __gamogyvebi, ro ar daikargo. uTxra dedam da wamodga. __ara deda , martoc kargad viqnebi , yvelaferi vici arsad ar davikargebi. gabrazebuli xmiT upasuxa ekam dedamiss. eka wamodga da gavida saxlidan. nervebi eSleboda ro egonaT marto arafris gakeTeba SeeZlo. _______ goga saxlidan gamovida . samsaxurSi ukve erTi saaTiT dagvianebuli qonda. mankanaSi Cajda da mTeli siCqariT wavida samsaxurSi. __au raRa dges mounda am manqanebs aq gaWedva . gabrazebulma saWes xeli daartya, mara icoda rom eg arafers ar uSvelida. samsaxurSi wasvlas azri ar qonda, rogorc iqna gza gaixsna da gogam gadawyvita Zmakacs gauvlio da saburTaloze wavida. _______ Eekam rogorc iqna daiwynara nervebi. mara is sevda rac gulSi qonda mainc ar aviwydeboda. Aam dros man manqanis pipini gaigo, TandaTan xma axlovdeboda , mara ekam ar icoda ra gaekeTebina da adgilidan ar ganZreula. __ra xmaa?? SeSinebuli Tqva ekam da yurebze xeli aifara. Ggogam dainaxa gogo gzaze da daupipina. __am gogoebma xo saerTod gaafrines , ra ician am Sua gzaze dadgoma. ufff... rom dainaxa gogo adgilidan ar iweoda daatormuza swrafad. cotac da gogos daajaxebda. __gogo Sen brma xar? gabrazebuli gadmovida manqanidan goga.Ggogos xeli mokida da SeanjRria. eka xmas ver iRebda , TiTqos sityvebi ar amodioda piridan. __ gogo mipasuxe , gzaze ro dadeqi manqanam rom dagartyas mere? gogam fexze aayena gogo da pirvelad dainaxa man misi Tvalebi. is Tvalebi romlebsac araferi arasodes ar daunaxiaT. goga maSin mixvda rom gogo marTla brma iyo. Ggogos Tvalebi iyurebodnen Sors, TiTqos eZebdnen da cdilobdnen rom raRaca daenaxaT. gogos Tvalebidan cremlebi wamouvida. goga nanobda ram am gogos uyvira da Sercxva. ras ifiqrebda rom es gogo marTla brma iyo. __bodiSiT. rogorc iqna ekam amoiRo xma da Tavi daxara. __araferia , amis mere frTxilad kai .. ra gqvia?? uTxra gogam wynari xmiT. __me eka Sen? __me goga , sasiamovnoa Seni gacnoba. ekas gaecina da wasvla daapira.gogam maSin SeamCnia rom Zalian lamazi sicili qonda. __wavedi Tore daRamda, dedaCemi inerviulebs. sasiamovno iyo Seni gacnoba goga. gpirdebi ro gzaze aRar gadaval. gogas gaecina da ekas daewia. __gagacileb Tore kide raRacas gaakeTeb. __araa saWiro martoc SemiZlia. civi xmiT upasuxa ekam __yvela rato fiqrobT rom sul arafris gakeTeba ar SemiZlia? raxan brma var? nu micodebT yvela , rogorc yvela adamiani ise rom momeqceT ar SegiZliaT? gogas gaukvirda aseTi reaqcia ekasgan. __kai bodiSi dawynardi, me mase ar miTqvia eka, Tu ginda gagacileb meTki. __ara ar minda. eka moSorda gogas da Tavisi gza ganagrZo. gogam mainc ver moisvena da Cumad ukan gayva. ratomRac eSinoda rame ar mosvloda. eka gaCerda... gogac gaCerda.. eka grZnobda rom viRaca mihyveboda ukan da nabijs auCqara . goga ukan miyveboda mainc. eka gaCerda mitrialda. __goga? SeSinebuli xmiT ikiTxa ekam. __xo me var gamoicani. ekam amoisunTqa. mas sxva vinme egona. __saxlamde migacileb eka __kai kai. goga da eka wynarad wavidnen gzaze. __eka SeiZleba raRaca gkiTxo? __ki ra aris __rogor dabrmavdi?? __dabadebidanve ver vxedavdi, eqimTan wamiyvanes yvelgan mara araferma ar miSvela. eka miCveuli iyo ukve am ambavs da Tavisuflad yveboda. goga ismenda da swyinda rom aseTi lamazi gogo brma iyo. __Zalian cudi. __xo mara damijere eCvevi male gaiRima eka __ise Zalian lamazi xar eka eka gaciTlda. __mec getyodi simpaTiuri xar meTqi mara mogatyuebdi. orive gaCumdnen. __aq varT ukve, madloba goga gamocilebisTvis. kargad. eka sadarbazos sibneleSi gaqra. Mmeore dRes eka gareT ijda da wigns kiTxulobda, misTvis specialur wigns yidulobda xolme deda. skamis meore mxareze viRaca Camojda, igrZno ekam da gaixeda gverZe mara azri ar qonda am gaxedvas. eka wamodga. unda wasuliyo, roca xma moesma. __eka __goga? Sen aq ras akeTeb? __ravi, gamoviare , Segamowme Sens Sepirebas Tu asrulebdi. ekam gaiRima da wigni daxura. __eka wamo gaviseirnoT ginda? eka Cafiqrda. ar icoda ra eTqva. __kai mara didi xniT ver wamoval. saxlSi male unda avide. __kai. goga wamodga da xeli mokida ekas. eka ar moeloda da Sexta. gogas gaecina da skamidan aayena. __ise ar gainteresebs rogor gamoviyurebi? gaRimebuli kiTxa gogam. __xo mara ar SemiZlia xo ici ekas ewyina icoda rom ar SeeZlo da ras ekiTxeboda. __SemekiTxe maSin. __kai. ra feris Tvalebi gaqvs? __mwvane. __ra feris Tma? __Savi ekas gaecina . __mec Savi maqvs. __ xo vici. gaicina gogam da Tmaze xeli mokida. __ mara Sen ufro lamazi Tma gaq eka. eka gawiTlda. eka kargad ar gZznobda Tavs gogasTan. icoda ro dedamis ro gaego magrad gabrazdeboda. parkidan wamosvlisas gogam ekas loyaze akoca , mas gaukvirda mara araferi ar uTqvams. Eeka ver isvenebda loginSi fiqrobda da suraTs xatavda Tavis tvinSi Tu rogor gamoiyureboda goga. arasodes ar egona ro biWTan aseti urTierToba eqneboda, arasodes ar egona ro vinmes moewoneboda. arc icoda rogor gamoiyureboda. am fiqrSi ekas CaeZina. __zdarova levan ras Svebi? __arafers, Sen rogor xar brat? __me magrad ra vmuSaob. __xvale fexburTia biWebi CemTan vxvdebiT da xo ar amoxval?? __amovivli, vin da vin TamaSoben? __italia da Cvenebi. __levan magas yureba rad unda saqarTvelo waagebs . __nu gio amodi mainc, gamitydeba. __kai brat mand var. __raRac gavige viRac gogo gagicnia. gaicina levanim. __is daTo xo ver moketavs , . xo manqana kinaRam davartyi to da Turme brma yofila. mara magari lamazi gogoa. __va marTlaa?? viRacas siyvaruli xo ar moadga karzee?? gaicina levanim __memgoni ... __xvale ninoc iqneba aq da wamoiyvane Seni princesa gagvacne . __vnaxoT. kai brat xvale gnaxav. __magrad! Share
|
|
მე მინდა შენი სადღეგრძელო ისე დავლიო მე მინდა შევსვა მაგ თვალების არდავიწყება წუთი სოფელი შენზე ფიქრში მინდა გავლიო ოღონდ ამისთვის გევედრები ნუ გამიწყრებიShare
|
|
იმ პირველ კოცნას გაუმარჯოს მოულოდნელობით სულს რომ შეგიშფოთებს მერე გონს მოსული ჩუმად ატირდები და ცრემლებისას დააყენებ გუბესShare
|
|
ვერ დამათრობდა კარგი თამადაც ერთი ღიმილით შენ რომ დამათვრეShare
|
|
როდესაც ზიხარ ჩაფიქრებული და გეკითხებიან რაზე ფიქრობო, შენ პასუხობ არაფერზეოShare
|
|
უხერხულია ქალს ერქვას ცოლი ის უნდა ცისფერ ღრუბლებთან იწვეს !Share
|
|
ოხ მეგობარო მე ხომ ის მიყვარს განა ასეთებს ღვინო არ უყვართ მოდი დავლიოთ ვისაც ვინ უყვარს ცუდი ბიჭია და მაინც მიყვარს.Share
|
|
ჭიქა ავიღოთ და ვადღეგრძელოთ ვინც სიყვარულით დატანჯულია მაშ გაუმარჯოს რომლის გულშიაც წმინდა გულწრფელი სიყვარულია.Share
|
|
შებინდებულიყო... ზღვის ტალღები საიდუმლოდ ეჭორავებოდნენ, ეჩურჩულებოდნენ ოქროსფერ სანაპიროს. შორს მთა მოჩანდა უზარმაზარი. მთის ერთ კალთაზე ერთი მარტოხელა ხე იდგა. ხი ძირში სიყვარულის სადღეგრძელო ისმებოდა. ქორწილი იყო - ბუნების ქორწილი და სიყვარულის თაკარა მზე ანათებდა იქვე, ჩრდილში დამსხდარ გოგონასა და ბიჭის გულებს. გოგო 16ის იყო, ბიჭი 19-ის. - ხვალ მიდიხარ თბილისში? კარგი რა, ხომ იცი რომ ერთ თვეს ვერ გავძლებ უშენოდ. - ბუზღუნებდა გოგო, - არ შემიძლია. სულ ცოტა ერთი თვე ვაპირებ აქ დარჩენასო, ესე ბრძანა დედაჩემმა. რა გავაკეთო აქ უშენოდ? მზე და ზღვა??? ნუთუ გგონია რომ შენს გარდა სხვა მზე მჭირდება? გოგო აცრემლებული შეაცქერდა ბიჭს.ბიჭი ჩაფიქრებული და ოდნავ სევდიანი ჩანდა. გოგოს აცრემლებული თვალები რომ დაინახა, გამოფხიზლდა. -ნუ სულელობ! მე მართლა საქმე მაქვს. გთხოვ, ნუ გგონია რომ შენგან წასვლა მინდა.! უბრალოდ ლუკას დახმარება სჭირდება . დიდი პრობლემები აქვს. მე..მე დავამთავრებ თუ არა საქმეებს, მაშინვე ჩამოვალ... მე ძალიან მომენატრები. ხო იცი რომ უშენოდ სუნთქვა არ შემიძლია?? მიყვარხარ.. და ბიჭმა მონატრებული, წრფელი კოცნით აკოცა გოგოს. გოგომ ტირილს უმატა. დაღამდა.. სახლში უნდა წასულიყვნენ. ბიჭი იმ ღამით მიდიოდა. უყურებდა, თავს ევლებოდა, ეფერებოდა გოგოს. არ დაივიწყო, რომ შენ ჩემი ცხოვრების აზრი ხარ და რომ ბედის უდიდესი საჩუქარი მყავხარ. შენთან სიცოცხლე ჩემთვის სამოთხეში ყოფნაზე უფრო დიდი ბედნიერებაა. შენსავით არავინ მყვარებია და ასე არავიზე მიფიქრია. მიყვარხარ! გესმის??? მი-ყვარ-ხარ! გოგო აღარ ტიროდა. უღიმოდა და , თუმცა გულში რაღაც ავად ჩხვლეტდა, უკვე იჯერებდა რომ ყველაფერი კარგად იქნებოდა. გოგო მალე წავიდა და ბიჭი მარტო დარჩა. ცასა ახედა და მთელი თავისი ცხოვრება თვალწინ გადაეშალა. დიდხანს აკვირდებოდა და თითქოს ხვდებოდა, რომ არც ისე ერთფეროვანი ცხოვრება ჰქონია. მაგრამ უფრო დიდი სიყვარულის გამოხატვა იყო საჭირო. დილით გაიღვიძა და ფანჯარაში გაიხედა. მატარებეი თბილისს მოახლოებოდა. სადგურზე თავისი ძმაკაცი ლუკა დახვდა. ლუკამ იქვე უთხრა რა საქმეც ქონდა. ბიჭი სახლშიც არ მისულა. პირდაპირ გაჰყვა ლუკას საქმეზე. გზაში არც დალაპარაკებია. ღრმად ჩაფიქრებული ჩანდა. იჯდა მანქანაში, ხელში ფურცელი და პასტა ეჭირა და რაღაცას წერდა.Share
|
|
თუკი ეულად იგრძენი თავი, თუ გულში ისევ გაივლე სევდა, გახსოვდეს, ქვეყნად რომ არის ქალი, შენ რომ უყვარხარ მთვარეზე მეტად. თუ დაუბერა სამხრეთის ქარმა, თუ იალქნები დაგიცვდა ზღვაში, არ დაივიწყო, რომ ერთმა ქალმა შენ არასოდეს გაგცვალა სხვაში.Share
|
|
|